De 25-jarige Joël de Bruijn werkt al sinds zijn 16e bij Jan de Rijk Logistics in Roosendaal. “Ik ben begonnen in het warehouse als magazijnmedewerker, maar ik had altijd al de droom om vrachtwagenchauffeur te worden en dat is gelukt.”

Waarom wilde je altijd al chauffeur worden?

Mijn vader en mijn opa werken ook allebei voor Jan de Rijk. Ik heb nooit iets anders meegekregen. Ik ben opgegroeid in dit bedrijf, want toen ik nog maar een jaar of twee was liep ik hier al rond. Iedere schoolvakantie ging ik met mijn vader mee. Hij reed toen nog buitenlandse ritten en was soms dus ook 2 of 3 weken van huis weg. Dat wilde ik ook, al ben ik daar later wel op teruggekomen hoor. Ik ben in eerste instantie binnenlandse ritten gaan rijden en dat vond ik eigenlijk al wel best. Dan maak je ook vrij lange dagen. Als je buitenlandse ritten zou rijden, ben je alleen maar nóg meer weg van huis.

Wat heb je gedaan om je droom waar te maken?

Ik heb in Bergen op Zoom de opleiding Transport & Logistiek gevolgd. Tijdens mijn studie ben ik al aan de slag gegaan bij dit bedrijf. Ik ging één dag per week naar school en werkte vier dagen in de week in het magazijn. Na twee jaar was ik klaar om op de vrachtwagen te gaan, dus toen heb ik gevraagd of ze een plekje voor me hadden. Dat werd geregeld. Dus sinds mijn achttiende rijd ik al in een vrachtwagen.

‘Het voelt als een familiebedrijf’

Wat houdt jouw werk allemaal in? Is het alleen van A naar B rijden?

Nee, mijn werk is heel divers. Mensen hebben altijd het beeld van een vrachtwagenchauffeur dat we inderdaad van A naar B rijden en verder niets hoeven te doen. Mensen denken zelfs dat we lui zijn. Ze zien mannen voor zich met een dikke buik en een broodje bal in hun hand. Dat is helemaal niet waar. Die ‘makkelijke’ ritten zitten er soms ook tussen, maar we doen nog veel meer.

Zoals wat?

We vervoeren bijvoorbeeld ook medische spullen en dat brengen we dan langs bij ziekenhuizen. Maar we werken soms ook voor verpleeghuizen en instellingen, ook hier in Roosendaal. Dan moet je niet alleen de rolcontainers uitladen, maar ook de spullen verdelen over de verschillende huisjes. Op dat soort dagen loop je gewoon tien tot twintig kilometer.

Wat doen jullie nog meer?

We rijden ook voor winkels. We rijden met pallets, zeecontainers en ga zo maar door. Toen in 2016 dinosaurus Trix van Amerika naar Nederland kwam, moest die vracht ook van Schiphol naar Naturalis in Leiden gebracht worden. Ik mocht toen de dinosaurus vervoeren. Dat ga ik echt nooit meer vergeten. We reden onder politie-escorte en in een auto voor ons reed Freek Vonk. Hij heeft zelfs nog in mijn cabine gezeten om een filmpje op te nemen. Maar, wij hebben bijvoorbeeld ook de panda’s naar Rhenen vervoerd.

Wat doe je nu voornamelijk?

Ik rijd op een LZV, oftewel een lang zwaar voertuig. Dat is een vrachtwagen met nog een extra kar erachter. Daarmee rijd ik nu voornamelijk naar het noorden, dus Drenthe en Groningen. Mijn wekker gaat om 02.00 uur en meestal vertrek ik rond 03.00 uur vanuit Roosendaal en vandaag was ik bijvoorbeeld om 16.00 uur terug.

Dat zijn lange dagen.

Ja dat klopt, dat is eigenlijk één van de redenen waarom ik besloten heb om de overstap te maken naar de planning. Dat is het fijne aan dit bedrijf. Het is een groot bedrijf, maar het voelt nog steeds als een familiebedrijf. Je kent eigenlijk iedereen wel, maar omdat we zo groot zijn, is er ook veel flexibiliteit. Bijna alles is wel mogelijk. Wil je buitenland rijden? Dat kan. Wil je kortere ritten dichtbij huis? Ook dat kan, maar je kan dus ook doorstromen naar andere functies als je dat wil. Ik heb de afgelopen twee jaar steeds één dag in de twee weken meegelopen op de planning en over twee weken kan ik van start.