Martin en Jessica werken allebei als C-chauffeur voor Horeca Groothandel HANOS-ISPC. Jessica is relatief nieuw bij het bedrijf. Zij startte op 1 september 2020. Martin hoort bij HANOS-ISPC bijna bij het meubilair, geeft hij zelf lachend toe. Hij werkt er inmiddels 44 jaar. De chauffeurs zijn enorm belangrijk voor het bedrijf, want ze zijn het uithangbord van HANOS-ISPC. Zij zijn immers degenen die dagelijks bij de klanten over de vloer komen.

Jessica, jij werkt nog niet lang als chauffeur bij HANOS-ISPC. Hoe bevalt het je?

“Ja, heel goed. Ik wist natuurlijk wel dat het hard werken zou zijn, maar daar ben ik niet bang voor. Wat ik enorm fijn vind, is het contact met de collega’s. Er zijn in totaal zo’n 20 chauffeurs, en iedereen helpt elkaar. Dus als je even met een vraag zit of naar een nieuwe klant moet waarbij je niet zo goed weet hoe je het aan moet pakken, dan sta je er nooit alleen voor.”

Hoe ziet een normale werkdag eruit voor jullie?

Martin: “Als we aankomen dan klokken we in, en krijgen we de planning voor de dag. Je gaat dan zelf je vrachtwagen inladen en alles op volgorde zetten. Ook scannen we tegenwoordig de facturen zelf. Op die manier komen ze allemaal in een app terecht, waarin klanten ze heel gemakkelijk kunnen goedkeuren.”

Jessica: “In de ochtend zie je dus ook je collega’s. Dat contact is heel leuk. Daarbij vind ik het sowieso leuk dat het werk heel divers is. Wij leggen de producten soms echt bij de klanten in de vriezer. Die service hoort echt bij het bedrijf. Je kunt als chauffeur ook werk hebben waarbij je veel minder bezig bent met je lading. Dan ben je dus echt alleen maar aan het rijden. Dat is veel saaier.”

Bij het beroep chauffeur denken veel mensen aan stilzitten. Klopt dat bij jullie? 

Martin: “Absoluut niet. Ik begrijp dat mensen dat verwachten, maar ik sta meer buiten mijn wagen dan dat ik erin zit. Dat komt doordat ik de route heb in de binnenstad van Breda. Dan ben je veel meer bezig met het lossen en afleveren van bestellingen dan met rijden. Je zou mijn stappenteller eens moeten zien: Ik loop ruim 15 kilometer op een dag!”

Jessica: “Bij mij is dat wel minder hoor. Martin is altijd in de binnenstad, maar ik rijd heel diverse routes. Dan zit je meer in de wagen, soms wel 200 of 300 kilometer op een dag. Maar het afleveren is natuurlijk wel een belangrijk deel van het werk, dus heel de dag stilzitten is het zeker niet.”

Wat is er het minst leuke aan het werk als chauffeur? 

“Het weer”, lacht Martin. “Ik loop enorm veel buiten. Dus als het hard regent, dan word ik zeiknat. En ook een pak sneeuw zoals laatst het geval was, is niet fijn. Want waar wij precies moeten leveren, vaak bij de achteringang via zijstraatjes, wordt niet geveegd. Probeer dan maar eens zo’n container met producten netjes binnen te krijgen.”

“Ik zou gaan voor de koelmotor”, stelt Jessica. “Onze producten bewaren we natuurlijk gekoeld. Dat is enorm belangrijk voor de kwaliteit van onze producten. Maar de motor die daarvoor zorgt, maakt veel lawaai. Daar kunnen mensen enorm over klagen. Ook als ik het netjes uitleg. Maar daar trek ik me al niks meer van aan, hoor. Ik laat me niet opjagen. Bovendien wil iedereen weer uit eten bij de horeca. En daar zijn wij toch echt voor nodig!”

En wat is het leukste aan het werk? 

Martin: “Dan kies ik het klantencontact. Ik doe dit werk natuurlijk al ontzettend lang, dus veel klanten kennen me goed. Dat is gewoon heel gezellig. En tegelijkertijd zorgt het er ook voor dat ik heel efficiënt kan werken. Ik weet precies hoe klanten iets willen hebben. En als er iets niet klopt of mist aan hun bestelling, dan zie ik dat eigenlijk meteen. Dat maakt het werk voor mij extra leuk, en voor de klanten is het heel fijn.”

Jessica: “Ja, daar sluit ik me bij aan. Ik heb natuurlijk nog niet zoveel ervaring als Martin, maar ik ken inmiddels ook al veel klanten. Die vinden het echt leuk als je er weer bent. Dat is enorm fijn werken.”

Tekst door Hanneke Marcelis