Tijdens een wandeling op Landgoed Vrederust in Halsteren vertelt Nathalie over haar werk, maar nog voor we echt beginnen wordt meteen duidelijk hoe intensief haar werk als verpleegkundige bij GGZ WNB soms kan zijn. “Ik wil liever niet mijn achternaam in de krant, ik sta namelijk soms ook op de Forensische Psychiatrische Afdeling. Voor mijn veiligheid is het dan niet iedereen mijn achternaam weet.”

DOOR REMKO VERMUNT

Nathalie werkt al 23 jaar als verpleegkundige en inmiddels werkt ze al vijf jaar bij GGZ WNB. Ze begon ooit met de HBO-opleiding tot verpleegkundige. “Mijn vader en moeder zaten ook allebei in de zorg en ik ben altijd geïnteresseerd geweest in de verhalen van mensen. Ik wilde mensen helpen, dus vandaar mijn studiekeuze.” Maar, toen Nathalie afgestudeerd was, bleek het lastig om een vaste baan te krijgen. “Ik heb toen in best wat flexpoolen gewerkt.”

Later heeft Nathalie bij verschillende zorginstellingen gewerkt om uiteindelijk bij GGZ WNB uit te komen. “Ik ben hier begonnen in een flexpool om de verschillende afdelingen te leren kennen, maar dat was eigenlijk zo leuk dat ik het ben blijven doen. Juist dat schakelen tussen de afdelingen vind ik enorm leuk. Je ziet soms mensen binnenkomen op de crisisafdeling, maar gedurende het traject kan ik ze blijven begeleiden tot hun ontslag.”

De cliënten met wie Nathalie in aanraking komt, variëren enorm. “Dat gaat van mensen die zwaar depressief zijn en zelfmoordneigingen hebben tot mensen die in een psychose zitten door bijvoorbeeld drugs. Er moet dus wel echt iets aan de hand zijn, als mensen hier terecht komen. Het kan bijvoorbeeld ook gewoon een ‘verward persoon’ zijn.” Volgens Nathalie heerst er echter nog steeds een taboe op psychiatrische aandoeningen. “Dat is gelukkig in de afgelopen jaren wel minder geworden, want het kan echt iedereen overkomen.”

Als de cliënt binnenkomt, wordt hij of zij beoordeeld door de arts. “In de eerste minuten is het vooral onze zaak om de persoon op te vangen, gerust te stellen en bovendien respectvol te zijn.” Verder hangen de werkzaamheden enorm af van de afdeling. “Bij ouderen helpen we bijvoorbeeld naast het begeleiden ook bij het wassen en aankleden, maar op andere afdelingen proberen we juist mensen aan te spreken op hun eigen zelfredzaamheid.”

Toch kan het werk van een verpleegkundige bij GGZ WNB soms heftig zijn. “Op bepaalde afdelingen ben ik ook altijd heel bewust met mijn eigen veiligheid bezig. Bij sommige cliënten gaan we bijvoorbeeld altijd met z’n tweeën naar binnen en dan bespreken we vooraf wie waar gaat staan, zodat er altijd een uitgang is. Zeker als je een negatieve boodschap komt brengen, dat bijvoorbeeld een verlof wordt ingetrokken, dan kan dat voor heftige emoties zorgen. Gelukkig hebben we altijd een ‘bodyguard’ bij ons. Met één druk op de knop worden je collega’s gewaarschuwd dat er extra ondersteuning nodig is en ja, helaas heb ik die knop al een paar keer moeten gebruiken. Gelukkig staan je collega’s altijd voor je klaar en er is ook een Bedrijfsopvang Team om je te helpen.” Een ander nadeel van het werk is dat er altijd gewerkt moet worden, ook in de avonduren, weekenden en met feestdagen. “Je kan in de flexpool wel je beschikbare tijden opgeven, maar als er iemand ziek is of als het vakantie is dan moeten er toch mensen komen werken. Zorg gaat altijd door. Daarom kunnen we nog wel wat nieuwe verpleegkundigen gebruiken.”

Toch zou Nathalie dit werk voor geen goud willen missen. Er zitten namelijk ook heel veel voordelen aan het werk. Juist de momenten waarop je iemand wél kan helpen, zorgen ervoor dat Nathalie toch iedere dag weer met plezier naar haar werk gaat.

“Als je iemand in een crisissituatie hebt meegemaakt, maar die persoon is na een tijdje weer stabieler en je kan het er nog eens over hebben. Dat is onwijs mooi. Dat contact met de mensen is echt het leukste. Soms krijg je van iemand een briefje als ze ontslagen worden: ‘Bedankt voor de goede zorgen’, dat doet enorm veel met je.”